“Meditation is the dissolution of thought in Eternal awareness or pure consciouness without objectification, knowing without thinking, merging finitude in infinity”                       Voltaire

Ervaring vanuit onze mind

Als we kijken naar ervaringen tijdens meditaties of oefeningen, kun je twee soorten ervaringen onderscheiden.

De eerste soort wordt gemaakt door ons denken: we nemen ons bewust voor wat we willen ervaren en vervolgens creëren we die ervaring. We besluiten bijvoorbeeld dat wij een olifant ( of een Boedha) willen ontmoeten; we visualiseren die olifant of Boedha en gaan vervolgens de interactie met het dier aan.

Meestal zal dit soort ervaringen makkelijk in ons normale denkpatroon passen en ons niet echt verrassende ervaringen  bieden. Deze door de geest gemaakte ervaringen kunnen ons bewuster inzicht geven in  onze drijfveren, overtuigingen en onze gedragspatronen. Dit inzicht kan zeer de moeite waard zijn!

Overgave aan ervaring

Tijdens de tweede soort van ervaringen neemt de ervaring zelf het over door voorbij onze  (geestelijke/mentale) controle  te bewegen.

Als we geluk hebben en niet door angst worden weggetrokken of afgeleid door andere storingen, dan zijn we gepositioneerd in een andere dimensie. Wij zijn gecenterd in het hier en nu: de geest volgt de ervaring, maar creëert noch controleert hem.  Elke poging daartoe leidt tot verlies van  het momentum. We volgen onze ervaring.

In deze staat van zijn is bijna alles mogelijk. Begrip vanuit een plek zonder woorden ontstaat in de ervaring zelf. We voelen ons verheven en vrij, zelfs bij een moeilijke ervaring. Elke ervaring die wij hebben in het leven heeft een transformerend effect waardoor we leren en groeien. Mediteren is niet anders.

Vasthouden en indentificatie

Natuurlijk wil ons ego en onze geest dit soort ervaringen bij de kladden nemen en met een betekenis fixeren. Onze mind houdt van definiëren en zich er vervolgens mee te identificeren, dan worden het “MIJN” ervaringen. Op deze manier poogt de mind om de controle terug te winnen. De mind staat na de meditatie te springen om weer mee te doen, stelt zich voor dat de ervaring ons vertelt wie of wat we zijn. Of dat de inhoud van de ervaring een bezit kan zijn dat ons bijzonder maakt. Deze reflex van de mind is geworteld in een verscheidenheid aan angsten: “De mind moet de baas zijn, anders overleven we niet”.  Hieronder ligt de strijd over ons recht om te bestaan, een strijd die ons allen infecteert. In onze wanhoop over deze innerlijke wond – de onzekerheid over ons recht hier te zijn en deel van de wereld te zijn – reiken wij uit naar autoriteiten in een poging om onszelf te genezen via de bevestiging dat wij OK zijn.

Afwijzing

Afwijzing voelt als een doodvonnis – een bedreiging voor ons bestaan zelf – ondragelijk. Dan beginnen wij onze ervaring aan te passen aan wat wij denken, dat de omgeving van ons verwacht. Wij wijzen delen van onszelf af en bouwen maskers op, allemaal om onszelf te presenteren op een manier waarvan wij denken dat de wereld die waardeert, of op zijn minst aanvaardt. En met al deze inspanningen blijven wij onszelf verwerpen.

Alleen wanneer ik er vrede mee heb, dat ik zelf de enige ben, die mijn recht om te bestaan kan accepteren – en dit recht om te bestaan van fundamenteel belang is voor het gehele bestaan – kan ik uit deze strijd trekken.

Ervaring zelf helpt ons om ons achter en buiten deze strijd te bewegen. Als wij (in) een ervaring zijn, zijn wij buiten polariteit. Wij zijn (dan) het bewustzijn en dat leeft meer dan de geest. In het hier is geen vraag over ons recht te bestaan, wij zijn gewoon.

Niet ervaren

En dan is er natuurlijk het hele gebied van de niet-ervaring; wanneer er tijdens meditatie of oefeningen geen enkele ervaring is. Wij worden naar binnen getrokken, maar er gebeurt niets. Soms blijft dit lang zo en vragen wij ons af waar we al die moeite voor doen…wij lijken nergens heen te gaan.

Dit komt vooral naar voren als wij beginnen ons meer te verbinden met de diepte van onszelf. Wij gaan ons buiten de controle van de geest bewegen en zijn tijdloos op weg naar het begin van een hereniging met ons eigen essentie, of ziel, waar wij de stilte vinden.

Stilte leidt ons voorbij onze angsten en uit onze mentale polariteit. Door stilte gaan wij een verbinding aan met ons zelf en het universum, zonder strijd, volledig levend in het moment.